Σε μια κούρσα τίτλου, υπάρχουν νύχτες που η ποιότητα από μόνη της δεν αρκεί για να οδηγήσει μια ομάδα στη νίκη. Κάποιες φορές, χρειάζεται υπομονή. Άλλες φορές, χρειάζεται μια στιγμή ατομικής λάμψης. Στην περίπτωση της νίκης του Ολυμπιακού με 1-0 επί του Λεβαδειακού, χρειάστηκαν και τα δύο. Ο δεκαοκτάχρονος Χρήστος Μουζακίτης ήταν ο σκόρερ του αγώνα, με το ψύχραιμο τελείωμά του στο 85ο λεπτό να σπάει την αποφασιστική άμυνα του Λεβαδειακού που είχε απογοητεύσει τους πρωτοπόρους του πρωταθλήματος όλο το βράδυ. Ήταν μια εμφάνιση που υπογράμμισε τις δυσκολίες του Ολυμπιακού να διασπάσει την άμυνα ομάδων που παίζουν με πολλούς παίκτες πίσω από την μπάλα, αλλά επίσης ανέδειξε τη σιωπηλή επανάσταση που συμβαίνει υπό τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ: μια στροφή σε νέους παίκτες σε κρίσιμες στιγμές.
Ένα τεστ υπομονής και επιμονής από το πρώτο σφύριγμα, ήταν ξεκάθαρο πώς θα εξελισσόταν αυτό το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο της κατοχής, υπαγορεύοντας το παιχνίδι με το σχηματισμό 4-2-3-1, ενώ ο Λεβαδειακός, οχυρωμένος σε σχηματισμό 5-3-2, κάθισε βαθιά, αποφασισμένος να κρατήσει τους χώρους συμπαγείς. Οι φιλοξενούμενοι δεν είχαν καμία πρόθεση να εμπλακούν σε μια ανοιχτή μάχη. Η προσέγγισή τους ήταν απλή – άμυνα με πολλούς παίκτες και αναζήτηση ευκαιριών στην αντεπίθεση.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν μια μελέτη απογοήτευσης για τον Ολυμπιακό. Το χαμηλό μπλοκ του Λεβαδειακού ήταν αποτελεσματικό, κόβοντας τις γραμμές πάσας προς τους κεντρικούς επιθετικούς, ενώ η πειθαρχημένη αμυντική τριάδα των μέσων τους παρακολουθούσε κάθε κίνηση. Οι ερυθρόλευκοι προσπάθησαν να επιτεθούν με σέντρες από τους Κρίστοφερ Βέλντε και Ροντινέι στα πλάγια, αλλά ακόμα και οι ξεκάθαρες ευκαιρίες που είχαν πήγαν χαμένες. Η πιο κοντινή τους στιγμή ήταν δύο δυνατά σουτ στο δοκάρι από τον Τσικίνιο. Ο Λεβαδειακός, από την πλευρά του, είχε στιγμές με προοπτικές, ιδιαίτερα μέσω γρήγορων μεταβάσεων. Η ταχύτητα του Ζίνι στην αριστερή πλευρά ανάγκασε τους πλάγιους μπακ του Ολυμπιακού να παραμείνουν προσεκτικοί, και στις σπάνιες περιπτώσεις που προωθήθηκαν, η γηπεδούχος ομάδα φαινόταν ικανή να εκμεταλλευτεί τον χώρο που άφηναν πίσω τους. Αλλά τους έλειπε η τελική πάσα, με τις εξορμήσεις τους στο τελευταίο τρίτο να καταλήγουν τελικά σε πολύ λίγα.
Οι δυσκολίες του Ολυμπιακού μπροστά στο γκολ αυτή τη σεζόν απέναντι σε χαμηλά μπλοκ έχουν τεκμηριωθεί καλά. Η αποτελεσματικότητα του συλλόγου στο επιθετικό τρίτο έχει κυμανθεί, με την εξάρτησή του από τον βετεράνο επιθετικό Αγιούμπ Ελ Κααμπί να γίνεται ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της σεζόν. Αλλά ο Μεντιλίμπαρ, πραγματιστής όπως πάντα, έχει αναγνωρίσει την ανάγκη να ανανεώσει την ομάδα με νέους, πεινασμένους ταλαντούχους παίκτες. Εδώ έρχεται ο Μουζακίτης. Προϊόν της ακαδημίας του Ολυμπιακού, ο 18χρονος μέσος έχει σταδιακά βρει τη θέση του στα σχέδια του Μεντιλίμπαρ, και η εισαγωγή του στην ομάδα έχει προσθέσει μια διαφορετική δυναμική στην επίθεση. Οι πάσες του άνοιξαν την αμυντική γραμμή του Λεβαδειακού και δημιούργησαν κενά που προηγουμένως δεν υπήρχαν. Το γκολ του ήταν μια στιγμή καθαρού οπορτουνισμού. Με πέντε λεπτά να απομένουν στο χρονόμετρο, μια γρήγορη και αρχική απομάκρυνση έφτασε ευνοϊκά στον Μουζακίτη, ο οποίος με μια επαφή σταθεροποιήθηκε πριν πλασάρει ήρεμα την μπάλα δίπλα από τον Κυριακίδη. Ήταν ένα τελείωμα πέρα από την ηλικία του, ένα σημάδι ενός παίκτη που ευδοκιμεί υπό
πίεση.
Παρά την κυριαρχία του Ολυμπιακού στην κατοχή της μπάλας (64%), ο Λεβαδειακός είχε τις στιγμές του αργά στον αγώνα. Η άμυνα, με επικεφαλής τους Ρέτσο και Νταβίντ Κάρμο, κράτησε γερά. Η ικανότητά τους να αντέξουν τη σωματική μάχη και να ακυρώσουν το άμεσο παιχνίδι του Λεβαδειακού ήταν καθοριστική για τη διατήρηση του μηδέν παθητικό.
Στο ευρύτερο πλαίσιο της κούρσας του τίτλου, αυτά είναι τα παιχνίδια που καθορίζουν τους πρωταθλητές. Δεν ήταν μια κλασική εμφάνιση του Ολυμπιακού, αλλά ήταν μια επαγγελματική. Βρήκαν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τις αντιξοότητες, και αυτό, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε εντυπωσιακή εμφάνιση, λέει πολλά για τις δυνατότητές τους να διεκδικήσουν τον τίτλο.
Τι ακολουθεί; Με μια κρίσιμη αναμέτρηση στο Europa League στον ορίζοντα, ο Μεντιλίμπαρ θα είναι ευχαριστημένος με την αποφασιστικότητα που έδειξε η ομάδα του. Αλλά θα γνωρίζει επίσης ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι πιο αποτελεσματικός αν θέλει να προχωρήσει στην Ευρώπη. Η εισαγωγή νέων ταλέντων όπως ο Μουζακίτης είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι, αλλά η ομάδα πρέπει να διασφαλίσει ότι η κυριαρχία της θα μεταφράζεται σε γκολ με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Για τον Λεβαδειακό, αυτό ήταν ένα απογοητευτικό αλλά όχι αποθαρρυντικό αποτέλεσμα. Η αμυντική τους διάταξη ήταν πειθαρχημένη, και απέναντι σε λιγότερο ισχυρούς αντιπάλους, θα μπορούσε κάλλιστα να τους κερδίσει πολύτιμους βαθμούς στη μάχη για την επιβίωση. Η ικανότητά τους να περιορίσουν τον Ολυμπιακό σε λίγες μόνο ξεκάθαρες ευκαιρίες είναι μια απόδειξη της οργάνωσής τους, αλλά η έλλειψη επιθετικής δύναμης παραμένει ανησυχία.
Όσο για τον Ολυμπιακό, η νίκη τους διατηρεί στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα και επεκτείνει το αήττητο σερί τους. Θα έρθουν περισσότερες προκλήσεις, αλλά αν νύχτες σαν αυτές αποδεικνύουν κάτι, είναι ότι αυτή η ομάδα – είτε μέσω έμπειρων ηγετών είτε μέσω ανερχόμενων ταλέντων – βρίσκει διαφορετικούς τρόπους για να κερδίσει. Και αυτό, από μόνο του, είναι ένα χαρακτηριστικό των πρωταθλητών.