In de wielerwereld hebben maar weinig renners de veelzijdigheid, vaardigheid en pure dominantie die Mathieu van der Poel bezit. Hij heeft zijn nalatenschap als legende in meerdere disciplines al bevestigd, maar zijn laatste triomf roept de vraag op: hoe ver kan hij gaan?
Vorige maand verloor Van der Poel in Zürich zijn titel in het Wereldkampioenschap wielrennen op de weg aan Tadej Pogacar, maar die kleine tegenslag werd snel overschaduwd door een nieuwe mijlpaal in zijn schitterende carrière. Afgelopen weekend in Leuven, België, zette de Nederlander een masterclass op om het Wereldkampioenschap Gravel te winnen, waarmee hij opnieuw een regenboogtrui aan zijn palmares toevoegde. Deze laatste triomf laat zien dat Van der Poel niet alleen een wielerfenomeen is, hij is een all-terrain meester.
Dominantie in Leuven
Tijdens het Gravel Wereldkampioenschap kwamen enkele van de meest veelzijdige renners uit het peloton aan bod, van wegspecialisten tot veldrijders. De chaotische race van 180 kilometer was het perfecte strijdtoneel voor iemand met het brede scala aan vaardigheden van Van der Poel, waarbij technische vaardigheid werd gecombineerd met brute kracht.
De Nederlander viel aan met nog ruim 100 kilometer te gaan, en hoewel hij aanvankelijk pauzeerde om zich weer aan te sluiten bij de hoofdgroep, grotendeels gevuld met Belgische renners, zou hij uiteindelijk wegrijden met Florian Vermeersch. Toen de race zijn laatste fase inging, werd de superioriteit van Van der Poel duidelijk. Met nog 13 kilometer te gaan lanceerde hij een brutale aanval bergop, waarbij hij Vermeersch en het achtervolgende peloton achter zich liet. Hij arriveerde solo in Leuven om opnieuw een wereldtitel te claimen.
Deze overwinning maakt van der Poel de regerend wereldkampioen veldrijden en grind, wat bijdraagt aan de wereldtitel op de weg die hij in 2023 in Glasgow won. Op 29-jarige leeftijd heeft de Nederlander nu acht professionele regenboogtruien in drie disciplines, waarmee hij zijn plaats tussen de wereldkampioenen nog verder verstevigt. groten uit de sport.
Een erfenis uit meerdere disciplines
Als het gaat om de grootste alleskunners in de wielersport, gaat het debat vaak over Eddy Merckx en Marianne Vos. Het palmares van Mathieu van der Poel maakt hem echter nu al een kanshebber voor dat gesprek.
Van der Poel domineerde het veldrijden het grootste deel van het afgelopen decennium en claimde zes wereldtitels. Zijn grootste rivaal, Wout van Aert, is vaak zijn grootste uitdaging in de discipline geweest, maar van der Poel heeft in de grootste races consequent de Belg verslagen. Of het nu in modder, zand of sneeuw is, de handlingvaardigheden en explosieve kracht van de Nederlander hebben hem vrijwel onaantastbaar gemaakt in het veldrijden, vooral in de receMa.
Op de weg kwam de kroon op het werk van Van der Poel in 2023 toen hij in Glasgow het Wereldkampioenschap wielrennen op de weg won. Zijn overwinning daar, op een dag waarop hij wegschoot van onder meer Van Aert en Pogacar, enkele van de beste wielrenners ter wereld, was een bewijs van zijn tactische intelligentie en fysieke bekwaamheid. Het voegde weer een prestigieuze regenboogtrui toe aan zijn collectie.
Nu, met de overwinning op het Gravel Wereldkampioenschap, wordt van der Poel een van de weinige rijders die wereldtitels claimt in meerdere disciplines. Dit niveau van veelzijdigheid zie je zelden in het moderne wielrennen, waar de meeste renners gespecialiseerd zijn in weg-, cyclocross-, mountainbike- of baanraces. Het vermogen van Van der Poel om in zulke gevarieerde disciplines uit te blinken doet denken aan wielerlegendes uit een vroeger tijdperk, waardoor hij een van de meest veelzijdige renners van zijn generatie is.
Op 29-jarige leeftijd is de carrière van Van der Poel nog lang niet voorbij, en er is nog steeds ruimte voor hem om nog meer prestaties toe te voegen aan zijn toch al volle palmares. Hij staat tot eind 2028 onder contract bij Alpecin-Deceuninck, wat hem voldoende tijd geeft om te blijven domineren in verschillende disciplines.
Maar wat is het volgende voor de Nederlander?
Meer succes in de grote rondes?
Hoewel het vermogen van Van der Poel om eendaagse races te winnen onbetwist is, is zijn succes in de Grand Tour beperkter geweest. Hij heeft slechts twee etappezeges in de Grote Ronde op zijn naam staan: één in de Tour de France in 2021 en één in de Giro d’Italia in 2022. Het is echter vermeldenswaard dat Van der Poel de felbegeerde gele trui droeg tijdens de Tour de France van 2021. Frankrijk, een prestatie die het hoogtepunt in de carrière zou zijn voor zomerrijders.
Vergeleken met zijn aartsrivaal Wout van Aert, die meerdere etappezeges in de Grote Ronde op zijn naam heeft staan, is het aantal van Van der Poel bescheiden. Zijn sterke punten liggen echter in de eendaagse klassiekers en het veldrijden, waar zijn explosieve kracht en technisch vermogen uitblinken. Het is onwaarschijnlijk dat Van der Poel ooit zal strijden voor een eindzege in de Grote Ronde. Zijn frame van 1,80 meter en zijn gewicht maken hem minder geschikt voor bergetappes, maar er is geen reden waarom hij de komende jaren niet meer etappezeges kan toevoegen.
Een regenboogtrui tijdens het mountainbiken?
Een intrigerende mogelijkheid is dat Van der Poel zich richt op een wereldtitel in nog een andere discipline: mountainbiken. De Wereldkampioenschappen mountainbiken 2025 worden gehouden in Zermatt, Zwitserland, en van der Poel heeft interesse getoond in het strijden om de titel. “Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik die wereldtitel in het mountainbiken ook heel graag wil”, zei hij onlangs tegen het AD. Mocht hij winnen, dan zou dit de vierde categorie zijn waarin hij een regenboogtrui draagt, wat zijn status als de meest veelzijdige renner ter wereld nog verder versterkt.
Nu de Wereldkampioenschappen wielrennen van 2025 op een heuvelachtig parcours in Rwanda zullen plaatsvinden, zou Van der Poel ervoor kunnen kiezen om het wegevenement over te slaan en zich volledig op het mountainbiken te concentreren. Gezien zijn technische bekwaamheid en race-IQ is hij meer dan in staat een wereldtitel mountainbiken toe te voegen aan zijn toch al indrukwekkende collectie.
Een heuvelachtig monument winnen?
Van der Poel won al zes Monumenten, de meest prestigieuze eendaagse koersen in de wielersport, waaronder Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix (2023 en 2024), en drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen. Twee van de vijf wielermonumenten ontgaan hem echter nog steeds: Luik-Bastenaken-Luik en Il Lombardia, die beide veel meer klimmogelijkheden bieden dan zijn eerdere overwinningen.
Deze heuvelachtige monumenten zijn typisch het domein van renners als Tadej Pogacar, Remco Evenepoel en andere klimmers, die ook uitblinken in bergetappes op grote hoogte tijdens de grote rondes van de zomer. Maar Van der Poel is geen onbekende in het trotseren van verwachtingen. Hoewel het voor hem een hele opgave zou zijn om Luik of Il Lombardia te winnen, is dat niet uitgesloten. Hij heeft keer op keer bewezen dat hij kan gedijen in onverwachte situaties, en een overwinning in een van deze races zou zijn legendarische status alleen maar vergroten.
Met acht regenboogtruien verdeeld over drie disciplines, zes Monument-overwinningen en talloze andere overwinningen heeft Mathieu van der Poel al meer bereikt dan de meeste wielrenners ooit zouden kunnen dromen. Maar op 29-jarige leeftijd is zijn carrière nog lang niet voorbij, en er is nog genoeg tijd voor hem om nog meer onderscheidingen op zijn naam te zetten.
Of het nu gaat om het winnen van meer Grand Tour-etappes, het toevoegen van een wereldtitel op de mountainbike, of het uiteindelijk veroveren van Luik of Lombardije, van der Poel heeft het talent en de ambitie om de grenzen te blijven verleggen van wat mogelijk is in de wielersport. Zijn veelzijdigheid, kracht en tactische intelligentie maken hem tot een van de meest opwindende rijders om naar te kijken, en er bestaat geen twijfel over dat hij de komende jaren een dominante kracht in de sport zal blijven.
Mathieu van der Poel is nu al een legende. Maar zou hij nog verder kunnen gaan? Alleen de tijd zal het leren.
Leave a Reply