De nieuwe wereldkampioen wegrijden, vijfvoudig wereldkampioen veldrijden, heeft in zijn carrière ook al drie van de vijf klassieke eendagswedstrijden op de weg gewonnen. Kan hij de set compleet maken? Hier zijn vijf dingen die je moet weten over de Nederlander.
Mathieu van der Poel is een van de populairste namen in de wielersport op dit moment.
De indrukwekkende solo-overwinning van Parijs-Roubaix van 15 km van de Nederlander in april had zijn naam toegevoegd aan de groten van de sport en won twee historische monumenten in één seizoen, nadat hij in maart Milaan-Sanremo won.
Nu is hij wereldkampioen wegrace na een spannende race in Glasgow op zondag (6 augustus 2023).
Maar wie is Mathieu van der Poel? De 28-jarige heeft niet alleen naam gemaakt in het wegwielrennen, maar ook in andere wielerdisciplines. En buiten de weg enkele minder smakelijke krantenkoppen – hoewel ze allemaal deel uitmaakten van zijn ervaringen die hem nog steeds tot een van de beste allrounders van de sport maken.
We hebben vijf dingen uitgezocht die je moet weten over de renner van Alpecin-Deceuninck.
1. Fietsende vorsten in zijn familie
Het hoeft misschien geen verrassing te zijn dat Mathieu van der Poel zo’n indrukwekkende allround wielrenner is geworden, als je zijn genen in ogenschouw neemt.
Zijn vader Adrie van der Poel won zelf twee Tour de France-etappes en twee Monumenten: de Ronde van Vlaanderen in 1986 en Luik-Bastenaken-Luik in 1988. De jongere van der Poel zou de klassieke overwinningen van zijn vader in Vlaanderen in 2020 herhalen en 2022.
En zijn grootvader van moederskant is de Franse grote Raymond Poulidor, ‘Pou-Pou’, die zeven etappes in de Tour de France won en driemaal als tweede eindigde in het algemeen klassement, en ook de Vuelta a España, Critérium du Dauphiné (tweemaal) en Parijs won. Mooie (tweemaal) algemene klassementen tijdens zijn carrière.
Poulidor won ook Milaan-Sanremo in 1961, een prestatie die Mathieu 62 jaar later zou herhalen.
2. De historische jacht op een carrièremonumentenveiling
Van der Poel heeft nu drie van de vijf Monumenten gewonnen: Sanremo (2023), Vlaanderen (2020 en 2022) en Roubaix (2023).
Zijn dubbelspel in Sanremo en Roubaix dit jaar plaatst hem in een exclusieve groep van slechts 25 mannelijke wielrenners die in één jaar tijd twee monumenten hebben gewonnen.
Bovendien zit hij in een nog kleinere poule van slechts vier man die in hetzelfde jaar zowel Milaan-Sanremo als Parijs-Roubaix heeft gewonnen, samen met Cyrille van Hauwaert (1908), Sean Kelly (1986) en John Degenkolb (2015).
Voor Van der Poel zijn er nog maar twee over: Luik-Bastenaken-Luik, die zijn vader in 1988 won, en Il Lombardia – een race waarin zowel zijn vader als grootvader elk twee keer op het podium eindigden.
Mathieu van der Poel heeft in elk van die races slechts één keer deelgenomen, maar behaalde sterke resultaten: zesde in Luik en 10e in Il Lombardia, beide in 2020.
Hoewel hij dit jaar niet aan Luik deelnam, maar zijn aandacht in plaats daarvan richtte op de grote zomeretappekoersen, is een poging tot carrièrewinst die slechts drie mannen hebben behaald niet uitgesloten.
3. Fietsen op de weg, veldrijden, mountainbiken en grind: MVDP alles in één
Als het op fietsen aankomt, behoort Van der Poel tot een golf van renners die zich op meer dan één type terrein op meer dan één type fiets comfortabel voelen.
De Nederlander begon zijn carrière als veldrijder en verzamelde een indrukwekkend palmares voordat hij de overstap maakte naar de weg.
Van der Poel blijft in de winter veldritevenementen rijden en is de titelverdediger in die discipline, nadat hij vijf keer de regenboogtrui heeft gewonnen.
Hij heeft ook op de mountainbike geracet en werd in 2019 gekroond tot Europees MTB-kampioen nadat hij in 2018 wereldbrons had behaald en in deze discipline had deelgenomen aan de Olympische Spelen van Tokyo 2020 in 2021.
En meer recentelijk nam Van der Poel deel aan de eerste UCI Wereldkampioenschappen Gravel 2023 – een race over grind en offroad-terrein vergelijkbaar met een mountainbike- of cyclocross-race, maar dan over een lange wegachtige afstand. Hij won op dat onderdeel brons.
De 28-jarige heeft echter gezegd dat hij het gevoel heeft dat het jongleren met de verschillende disciplines hem kan tegenhouden.
“Als ik geen veldrit doe, heb ik een goede voorbereiding [voor het wegseizoen]”, zei Van der Poel afgelopen winter voorafgaand aan zijn succesvolle wegklassiekerscampagne. “Dat is het probleem – het is zo druk. Ik had het WK veldrijden in Hoogerheide (2023) voor geen geld van de wereld willen missen.
“Maar als ik nu de perfecte winter in kaart zou moeten brengen, zou het er een zijn zonder veldrijden.”
Het leek hem dit jaar niet al te veel pijn te doen, aangezien Van der Poel terugkeek op zijn overwinning in Roubaix door dit zijn “beste klassieke seizoen ooit” te noemen.
4. Langdurige rivaliteit met Wout van Aert
Van der Poel heeft een langdurige, hartelijke rivaliteit opgebouwd met de Belg Wout van Aert, die teruggaat tot hun dagen in de junior veldrit.
De twee zijn slechts vier maanden na elkaar geboren en hebben hun carrières de afgelopen tien jaar zien overlappen in zowel het veldrijden als het wegwielrennen.
Hoewel de rivaliteit zijn dieptepunten heeft gekend, met name botsingen in het veldrijden in 2016 en 2017 en een incident op de weg tijdens Gent-Wevelgem 2020, heeft deze zich ontwikkeld tot een rivaliteit met een gezond respect voor elkaar.
Na het verslaan van Van Aert in een sprint op het WK veldrijden van 2023 zei Van der Poel: “Ik denk dat als je een van ons twee wegneemt, de race zeker minder interessant wordt. Na onze carrière zal het iets zijn bijzonder om op terug te kijken.”
Op de weg was de Belg de eerste die de score haalde, maar Van der Poel heeft de overhand als het gaat om grote overwinningen, waarbij zijn vier Monument-titels die van Wout van Aert overtreffen.
Opvallend is dat hun rivaliteit zich lijkt te hebben uitgebreid naar andere mannen, met de Brit Tom Pidcock in het veld in het veldrijden en de Sloveen Tadej Pogacar die een soepele overgang maakt op de weg van mededinger in het algemeen klassement naar eendagsklassieker.
5. 2022 loopt mis – en het zet hem voort
Ondanks al zijn recente succes moest Mathieu van der Poel een moeilijk 2022 overwinnen.
Op de Olympische Spelen van Tokyo 2020 in 2021 nam de Nederlander deel aan de mountainbike-crosscountryrace. Hij crashte echter nadat een helling waarop hij tijdens de training voorafgaand aan de race oefende, voor de race was verwijderd, waardoor hij een rugblessure opliep.
Die rugblessure hield aan en belemmerde het seizoen 2022 van Van der Poel, waardoor hij het grootste deel van de veldritcampagne moest uitzitten, hoewel hij nog steeds enig succes op de weg ervoer door Vlaanderen te winnen.
Het juweel op de kalender van Van der Poel waren echter de Wereldkampioenschappen wielrennen in Australië, die op de ergste manier misgingen.
Nadat hij het slachtoffer was geworden van een hotel-klop-en-run-grap tegen twee tieners, werd hij gearresteerd en schuldig bevonden aan gewone mishandeling nadat de meisjes lichte verwondingen hadden opgelopen toen hij hen ermee confronteerde.
De Nederlander trok zich slechts 30 km terug in de wegwedstrijd van het wereldkampioenschap, nadat hij geen slaap had gehad, en hoewel zijn veroordeling in hoger beroep werd vernietigd, was het grote doel van het seizoen hem ontgaan.
Dat leek gewoon een andere factor te zijn die Van der Poel ertoe aanzette om op zoek te gaan naar meer grootsheid op de weg.
Leave a Reply